چندی است بحث اینترنت ملی در کشور داغ شده است.با توجه به رتبه پایین ایران در عرصه رشد زیرساخت های اینترنتی در دنیا به راستی دلیل ایجاد این بستر چیست؟
وزیر ارتباطات اخیرا بحث تفکیک اینترنت سالم از نا سالم را مطرح کرده است.این تفکیک سازی اینترنت چگونه ممکن است؟
آنچه مسلم است این طرح بعد از حوادث انتخابات فکر مسئولان را بیشتر به خود مشغول کرده است.زمانی که کاربران جهت اطلاع رسانی و ارسال اخبار حوادث از این ابزار جهانی استفاده می کردند.ابزاری که گویا در بین ابزارهای ارتباطی نظیر موبایل و ماهواره کمتر امکان محدودسازی آن وجود داشته است.اگرچه فعالیت های تجاری کشور بر پایه اینترنت هنوز بسیار پایین تر از متوسط جهانی است، اما قطعی کامل آن می تواند بر فعالیت های بسیاری از مشاغل ، بانک ها و بورس نیز تاثیر بگذارد.چیزی که در روزهای پر تلاطم بعد از انتخابات شاهد آن بودیم.افت شدید سرعت اینترنت اما نه قطعی کامل آن!
اینک مسئولان بر آن شدند تا با راه اندازی شبکه ای مجزا کنترل بیشتری بر وضعیت اینترنت کشور داشته باشند.چیزی که از آن به عنوان پروژه اینترنت ملی یاد شده است.در این طرح با راه اندازی دیتا سنترهای گوناگون در نواحی مختلف کشور ( به گفته وزیر ارتباطات 8 دیتاسنتر ) میزبانی کلیه وبسایت های خدماتی و اطلاع رسانی کشور و همچنین بانکها بروی سرورهای بومی قرار میگیرد و عملا وابستگی به خدمات سرورهای میزبان خارجی کم خواهد شد.با این طرح دولت این امکان را دارد تا دسترسی به دنیای مجازی را محدود سازد و عملا کنترل آنرا بدست گیرد.بدین ترتیب دسترسی مردم به وب سایتهای غیر بومی قطع میشود بدون آنکه تاثیری در ارائه خدمات دولتی و اخبار گزینشی داشته باشد.
بدین صورت کابران اینترنت در ایران با چالشی جدید در زمینه محدود سازی اینترنت مواجه میشوند.امری که این روزها برای مردم عادی شده است!
0 نظرات:
ارسال یک نظر